Jeśli jesteś tu, to myślę, że szukasz czegoś odmiennego od tego, co jest naszym zwyczajem.
Chyba Cię rozumiem. Ja też kiedyś tego szukałam.
Mam na imię EMILIA. Przeżyłam niespodziewaną śmierć mojego Męża. Nie brałam jej pod
uwagę. Miałam nadzieję na wiele lat wspólnych, przyjacielskich rozmów. Kiedy zdecydował się
odejść na zawsze, zostawił mi listy, a w nich wskazówki. Poszukiwałam sposobów, by pogodzić
brak tradycyjnego pochówku z wymogami prawnymi. Tak bardzo chciałam wyjść na przeciw
jego oczekiwaniom.
Mimo łez i obezwładniającego smutku przygotowałam pożegnanie włączając bliskich oraz
zupełnie nieznane mi osoby. Było piękne, zapewne takie jak chciał. I domknęło niezbędny
element ostatecznego rozstania. Dzisiaj wiem, że czułe pożegnanie dodało mi siły, żeby mimo
bólu żyć dalej.
Teraz mogę pomóc Tobie, bo wiem, że w takiej chwili nikt nie powinien być sam.
Nie musisz być w tym sama.